Wer yn ûs Fryse lân!!
De alleraller laatste 'terkaplegoesdownunder' (voorlopig
Veilig en wel zijn we gistermiddag aangekomen in us Fryse Lan! Wel heeeeel erg koud maar gelukkig (dat zei tenminste iedereen) kan het hier ook al weer lekker warm worden. Daar gaan we van uit en daar hopen we nog meer op...Het thuiskomen was een feestje met drie (!) taarten die zeker weten op komen, potten vol met koffie (heerlijke koffie...) broodjes met kaas en beppes groentesoep! De meeste vrienden/familie zijn even langs gewipt en we hebben gelachen, geknuffeld en het was heel erg fijn dat ze er waren. Met lieve kadootjes, cake en gebak en vooral heel veel aandacht voor ons.
Het is fijn om weer terug te zijn. Het was een prachtig avontuur vol met spannende, gekke, vreemde en ontspannen dagen. We hebben ontzettend veel leuke dingen mogen doen in het afgelopen half jaar en alle foto's en video's zijn daar voor ons de tastbare herinneringen aan. Het hoofd zit vol met de gebeurtenissen en gevoelens van 'sjeemig, het is al weer voorbij...hoe kan dat zo snel!' hebben momenteel nog wel ietwat de overhand.
De laatste dagen van NZ en Australie waren dagen van opruimen, inpakken en weggooien/weggeven. Gelukkig hebben we op de valreep opnieuw het kaartspelletje Shithead mogen leren van drie hele leuke meiden uit Canada. Niet te geloven dat we dat 16 jaar terug in Thailand ook al eens hebben meegekregen van medereizigers. Heerlijk kaartspel trouwens..(met een toepasselijke hoed die de verliezer gedurende het nieuwe spelletje moest dragen. Onze vliegreis terug naar Australie was prettig en we kwamen aan in een zonovergoten Brisbane waar we twee nachten in het Ibis hebben geslapen.
In Brisbane was het gelukkig lekker warm en hebben we in het Park weer kunnen genieten van de grote hagedissen die ons tijdens onze eerste dagen van Australië ook al zo verbaasden. Midden in de stad in een park kom je om de twintig meter een halve meter grote hagedis tegen. Lekker genietend op een steen in het zonnetje, wie doet em wat. Nouja, Wendel heeft uit alle macht geprobeerd er één te pakken te krijgen maar snel zijn dus ook..
Nu zitten we binnen (zie het stukje over koud :) ), de souveniers uit te zoeken, de kleren wassen en eigenlijk domweg alle zooi op te ruimen. Ergens de komende week (het is vakantie, tsjonge wat lekker) trekken we vast wel bij van de jetlag en van het gevoel wat Seger vooral heeft: straks word ik gewoon in Brisbane weer wakker en dan moeten we het hele end nog.
Het is gebeurd en het was goed, daar komt het op neer. Bedankt voor alle lieve reactie's op ons blog, voor het lezen van onze verhalen en mocht je eens zin hebben om wat foto's te bekijken: je bent van harte welkom.
Liefs van ons!
Het laatste sterke verhaal?
Zo...en ook die twee weken zijn weer omgevlogen. Volgepropt met de laatste dingen die we 'persé' wilden doen nu we hier toch waren waren het wel een indrukwekkende twee weken.
Om te beginnen hebben we de zeilboot gehuurd waar ik de vorige keer al over schreef. Het is een prachtig gebied met veel eilandjes in de baai, dolfijnen, pinguins, veel vissen en van die verlaten strandjes met heel veel schelpen. We hebben dan ook genoten van deze zonovergoten 3 dagen. We kregen een uitgebreide uitleg met een navigatiekaart die ik zou moeten lezen ivm nog al wat ondieptes die rond de eilandjes zijn. Gelukkig was het allemaal niet al te moeilijk en hadden we binnen een half uurtje wel door dat we dit wel konden. Het waaide niet al te hard en met een boot die door één persoon te bevaren is waren we met genoeg mensen om alles gedaan te krijgen wat er zo nu en dan gebeurd moet worden.
We zagen binnen twee uren de dolfijnen van dit gebied en dat bleken echt ontzettend grote dolfijnen te zijn. Niet van die enorme grote aantallen zoals in Kaikoura maar hun afmeting maakte heel veel goed, we waren weer zwaar onder de indruk. De eerste dag zijn we naar een baai gevaren en hebben we een heerlijke middag gezwommen, geroeid en schelpen gezocht. Er waren, omdat het herfst is hier, niet heel veel mensen op het water en dat droeg bij aan het volledige gevoel van vrijheid dat we ervoeren. Zo stil, zo mooi en zo heerlijk met z'n viertjes was het een unieke ervaring.
Gelukkig hielp de zeeziekte pleister redelijk goed en konden we zelfs een endje de oceaan op. De golven waren mij daar ietwat te hoog, het was er ook 35 meter diep en dat zal daaraan wel hebben bijgedragen maar we zijn niet lang 'hoe heet dat: buitengaats (
We zijn na de Bay of Islands door gereden naar Cape Reinga, wat het één na noordelijkste stuk vaste land is van NZ. Daar splitst de Pacific Ocean zich en vormt zich daardoor de Tasman Sea. Dat leverde een mooi schouwspel op met een soort van streep branding overdwars op het water. Daar in de buurt konden we ook zandduin 'rijden'. Dit betekend met een bodyboard van een dertig meter hoge duin af glijden. In Australië wilden we dit ook doen maar toen was het 40 graden en kon het daardoor niet. We waren ook nu even bang dat het over zou gaan omdat het de hele nacht ervoor had gehoost. Maar gelukkig bleek dat nat zand nog veel beter glijdt dan de droge versie en een ander pluspunt was ,zonder twijfel, dat je dan veel makkelijker bij de zandheuvel omhoog kunt lopen. (we waren nog steeds bekaf bovenaan maar ik geloof ze graag)
De middag was één groot feest, vooral Hotse heeft genoten van met een bloedgang naar beneden te sjezen. We hebben best veel zand moeten happen voordat we het door hadden maar daarna bewijzen de foto's dat we weer een drempel hebben genomen. Op Hotse na waren we eerst nogal bang om van die hoge 'bergen' te gaan maar we zijn blij dat we het lef hadden om te beginnen want toen we eenmaal los waren.....! Jammer dat de duinen in Nederland niet zo hoog zijn, hahahaah anders hadden we er een hobby bij..
Omdat voor ons gevoel de tijd begon te tikken zijn we doorgereden naar het Kauri bos waar we een paar dagen rond hebben gekeken. Hier op het noordland staan nog de enige van deze enorme bomen. Sommige zijn gemakkelijk 2000 jaar oud en in het moeras vinden ze hier nog steeds stronken die wel 45000 jaar oud zijn. Het is niet zozeer dat ze zo enorm hoog zijn maar vooral de doorsnee is wat ze zo mooi maakt. We hebben ze gezien van rond de 6 meter doorsnee. Om hier meer over te leren zijn we naar het Kauri museum geweest waar werd uitgelegd hoe de eerste pioneers zich een weg moesten banen door dit soort bossen. Ze werden gekapt en het hout vond gretig aftrek in de rest van de wereld. Ook maakt de boom een soort hars als het beschadigt is geweest en als dat heel lang in de grond zit is het zo hard dat men er hier sieraden en kunstvoorwerpen van maakt. In sommige zie je zelfs diertjes zitten, zoals in de film Jurassic Park (het zou dus best eens waar kunnen zijn, dat gedoe met Dino DNA, vond de mevrouw achter de toonbank van het Gum-reservaat)
We zijn nu in Hahei waar het gelukkig heerlijk weer is, we hebben besloten om er even een paar dagen extra van te genieten en we hebben een huisje gehuurd. Dit bevalt iedereen supergoed (hotse zit op dit moment in het bad en de kinderen zijn een hut aan het bouwen met alle losse kussens van de bank, nadat ze vanmiddag een film hebben gezien) Het strand is vlakbij dus we zwemmen wat, luieren wat en mijn doel was vooral het foto boek van Australië weer maken. Ik zeg 'weer' omdat ik het helemaal klaar had, ongeveer drie weken terug en nadat ik begonnen was met het fotoboek van NZ kon ik die van Oz niet meer vinden. Vet balen maar ik weet dat als ik eenmaal thuis ben ik daar niet meer mee begin dus dit was het ideale moment. Gelukkig ben ik al weer een heel end opgeschoten en gaat het zeker lukken om dat boek af te maken. (ideaal trouwens, digitaal wat plakken en knippen...dit kan ik zelfs!)
Onderweg aan de westkust hadden we een Belgisch gezin ontmoet dat zaterdag naar huis zouden vliegen en we hebben de situatie daardoor ook wat in de gaten gehouden met de vulkaan in Ijsland. Het bleek dat ze niet weg konden want we kwamen ze zondag weer tegen op de camping onder Auckland waar zij ons over hadden verteld. Een mooie camping met een heerlijke hotpool. We hebben tijdens een gezellige avond heerlijk Nederlands kunnen kletsen.We gaan er van uit dat wij er geen last van gaan krijgen maar nu je met mensen hebt gesproken dat wel degelijk hebben merk je pas wat voor inpact dit heeft. Je zal toch 16000 km van huis vastzitten. (ik bedoel: een half jaar rondtrekken prima maar dan niet naar huis kunnen..aarch)
De kinderen houden de aswolk situatie ook scherp in de gaten omdat er nogal wat mensen zijn die (ongewenst en ongevraagd) tegen ze zeggen dat het nog wel maaaanden kan duren voordat ze naar huis kunnen en nog een paar maanden met ons zien ze absoluut niet zitten (dus als iedereen even mee wil blazen dan zou hun dat heeeeel blij maken en ach, eerlijk is eerlijk...ons ook!)We blijven hier nog een paar dagen, we vieren mijn verjaardag zelfs hier denk ik omdat het ons hier echt heel goed bevalt. De kinderen hebben de kadootjes al verstopt dus we moeten wel!
Oant mails!
Laatste loodjes? Hoezo zwaar!
Hallo allemaal,
Nieuws vanuit het land van de Kiwi's! We zijn onderhand alweer in het Noordland van NZ. Momenteel in het heerlijk toeristische Bay of Islands. Werkelijk weer een prachtige plek waar we een paar
dagen blijven.
De overtocht naar het Noordeiland verliep alweer geweldig. Strakblauwe hemel en maar een paar flinke rimpels in het water. We zijn meteen doorgereden naar Gerke en Wopkje, die in een dorp vlakbij
Wellington wonen.
De ontvangst was daar ontzettend hartelijk en ook de kinderen waren bijna meteen 'thuis'. (dat er twee bakken met Lego stonden was een enorm pluspunt) Bono, hun kleinzoon was er ook en met z'n
gedrietjes hebben ze de woonkamer op de kop gezet. Ze vonden het super! Wendel mocht wel in de logeerkamer slapen zodat ze weer eens een nachtje alleen in een bed konden. Seger sliep bij ons in de
camper maar vond het een prima idee dat Wendel een nachtje weg was. De volgende ochtend was het zondag en begon de dag megarelaxed met zowaar een ECHT filterbakje koffie. Na ontbijt en koffie
moesten Gerke en Wopkje even weg en hadden we het rijk alleen. De kids op de grond aan het spelen, wij een krantje erbij; het leek wel een zondag ochtend thuis. Veel voedselkeus hadden we niet in
de camper dus hadden we voor pannenkoeken gekozen. Halverwege het bakken kwam de familie ook weer thuis en hebben we met z'n allen heerlijk pannenkoeken met stroop gegeten. Nadat we 's middag een
wandeling hadden gemaakt kwam ook Menno (zoon) met vrouw en kleine baby langs voor het avondeten. Alles was even gezellig en lekker en samen met de kinderen vonden we het jammer dat we de volgende
ochtend weer weg 'moesten'. Vooral Seger was erg verdrietig omdat hij het zo heerlijk vond om weer een huis om zich heen te hebben en dan vooral dat bed voor zich alleen.
We zijn in één ruk doorgereden naar Taupo (al zijn we onderweg nog gestopt bij een oorlogsmuseum) en daar hebben we weer de schoolboeken uit het stof getrokken. Ook hier blijkt het moeilijk te zijn
om er een ritme in te krijgen qua leren omdat we toch nog steeds vaak rijden of dingen 'willen doen'. Ze zullen straks enorm moeten wennen om weer in dat ritme te komen ben ik bang, al hebben ze er
ook veel zin in. (lekker spelen in de pauze, zegt Seger) In Taupo hebben we weer eens heerlijk gezwommen in het zwembad, een verwarmd zwembad met een spa die nog weer een paar graden warmer was.
Een luie dag in het water, zeg maar!
Misschien hadden jullie tussen de regels door al eens begrepen dat onze camper zo nu en dan wat kuren vertoonde (de plank van het bed was al vanaf dag één gebroken maar ook de koelkast wilde niet
doen waar hij voor aangenomen was....al wil ik wel vermelden dat de camper op zich voor ons een feestje was. Hij reed lekker, hij was groot en overal was genoeg ruimte voor alle rommel die we
onderhand toch weer meeslepen)
De eigenaar van de camper (hierna Jeroen) had al eens geopperd dat we ook de 6 persoons konden huren na eind maart. Hotse had daar wel oren naar en omdat het niet helemaal soepel liep met deze
camper hebben we van Jeroen de 6 persoon camper meegekregen. Echt helemaal geweldig, de kids ieder hun eigen bed, wij boven en we hoeven dus de eethoek niet iedere avond meer om te bouwen tot bed.
Seger heeft nu zelfs het top plekje van de camper, hij blij!! We sluiten het half jaar dus eigenlijk wel uit in 'stijl'. Het is nog steeds geen joekel en doordat we nu twee bedden extra hebben
moesten we wat in leveren in kast ruimte maar nu na een week is het echt een feestje.
In Rotorua hebben we nog een bezoekje gebracht aan het Kiwi centrum en dat was erg mooi. Daar heb je bij de encounter tour de mogelijkheid om een Kiwi te zien zonder een dikke glaswand. Je hoort em
scharrelen en het is zoveel mooier dan door glas. We zagen ook kiwi-eieren en ééntje daarvan was aan het openbreken. Je zag een klein gaatje met een snaveltje wat zo nu en dan aan het wroeten was.
Zo leuk om te zien!
Wendel en Hotse zijn, op Wendel haar uitdrukkelijke wens, samen in de Zorb geweest. Een dubbelwandige enorme plastic bal waar je in moet kruipen. En samen met een paar emmers water zijn ze bij een
hoge heuvel naar beneden gerold. Wendel vond het helemaal geweldig! Met z'n vieren zijn we nog een paar keer bij de Luges naar beneden gesjeesd en we hebben weer genoten van een heerlijke
dag.
Met Piety en Wybe hadden we afgesproken dat we het paasweekend bij hun door zouden brengen op de geitenboerderij. Ze wonen in Matamata, de plek in NZ waar het hobbitdorp van LOTR is. Hobbitton is
dan ook de aangenomen naam voor Matamata. Wij hebben gekozen voor een middag de omgeving uitkammen door rond te toeren en het is er werkelijk prachtig. Glooiende heuvels, koeien en schapen die
rustig grazen en toen wij er waren een stralende zon erbij. De zaterdag voor pasen zijn we aangestoken bij Piety en Wiebe en hun 5 kinderen. Het was een gezellige drukke boel wat logisch is met
opeens 11 mensen in en om een huis. De kinderen klikten met de kids van hun en ze hebben gefietst, op het paard gereden en vooral heeel veeeel tafelvoetbal gespeeld. We mochten aanschuiven bij het
warm eten en we hebben weer eens een heerlijk stamppot gegeten (met spek en worst!) De paashaas kwam ook nog langs dus aan chocolade geen gebrek. Omdat we er toch waren en we onze 'kost en
inwoning' wel wilden verdienen mochten we van Piety haar nieuwe droogmolen in elkaar zeten en heeft Hotse boven op de bulk gezeten ivm een kleine verstopping. Al met al een relaxt weekend met
lekker eten, mooi weer en een goed gezelschap.
Vanuit Matamata zijn we doorgereden naar Auckland, we hadden de vorige dag gezien dat er een wielbout mist uit ons linker voorwiel en die wilden we graag even laten vervangen. Jammer genoeg was
alles dicht door tweede paasdag en zijn we, nadat Hotse de andere bouten even extra stevig heeft vastgedraaid, verder gereden naar Sheepworld. Daar op de camping en de volgende dag hebben we de
beesten op de boerderij gevoerd, de schaapscheerhow gezien en hebben we kunnen genieten van twee honden die een ploegje schapen van a naar b bracht.
Gisteren aangekomen in Paikiri, vlak bij Goat Island. Dit is een zeereservaat en we zijn daar vanochtend wezen snorkelen. Het was erg mooi met grote blauwe vissen en mooi zeewier maar het was
ontzettend koud water. Kwartiertje toen stonden we weer op het strand.
We hebben het nog steeds erg naar onze zin, de camper helpt daar ook bij en vooral het alleen slapen van kinderen is erg comfortabel. We hopen dat we hier in de Bay nog een paar dagen een zeilboot
kunnen huren om wat rond te toeren rond de eilandjes. Daarna is Cape Reinga aan de beurt, het één na hoogste puntje van NZ. De route voert ons daarna via de westkust van het noordland weer naar
Auckland. We hopen nog heel even naar de Coromandel te kunnen maar we merken wel dat de dagen in sneltreinvaart wegtikken. Nog 3 weken en dan is het een week reizen richting Nederland (via Brisbane
nog twee nachtjes).
Alles goed hier zoals je kunt lezen. Al wil ik even doorgaan op die laatste loodjes... het is nu toch echt wel duidelijk te merken dat de kinderen het wel een beetje hebben gehad met elkaar en met
dat constante buiten spelen. Ze zijn volop toe aan een enkeltje Nederland...We doen ons best er nog een leuk eind aan te breien trouwens maar ze tellen hardop af heb ik het idee...
Hopelijk is het volop lente en kunnen we thuis zo aanschuiven met de korte broek..
Oant mails
Dag zuidereiland!
Morgen pakken we de boot naar het Noordeiland. Wat een geweldige ervaring is dit Zuideiland geweest.
We hebben genoten van alle mooie dingen die we hier hebben kunnen doen en zien.
Bij Fox glacier hebben we een allemachtig end omhoog geklommen om voor het eerst op een heuse gletsjer te staan en bij de Frans Jozef Gletsjer hebben we ons grens opgezocht qua steil bij het ijs omhoog klimmen, door nauwe spleten te slipperen en door smalle gangetjes onze weg weer naar beneden werken met behulp van touwen en elkaar. Het was ontzettend mooi en indrukwekkend om te doen. En het was fijn om te merken dat we door samen te werken kunnen afzien. We waren erg onder de indruk van Wendel en Seger die de twee gletsjers in drie dagen hebben beklommen.
Omdat onze koelkast het had begeven hadden we een kleine deadline wat betreft weer in Blenheim zijn. We hebben het iets kunnen rekken door het gebruiken van een kleine koeltas. Die tijd hebben we doorgebracht in het Abel Tasman Nationaal park. We stonden op Old Mc Donalds Farm, een boerderijcamping in Motueka zonder internet en telefoonbereik dus fijn 'afgesloten' van de wereld hahahaah... Een heerlijke plek waar we 4 nachten hebben gestaan. De tweede dag hebben een kayaktocht gemaakt. Gelukkig was het windstil weer met een spiegelgladde zee dus het was een makkie om het zo maar te zeggen. We mochten niet een dagtocht maken omdat de kids erbij waren maar die halve dag was erg mooi om te doen. Met zeehonden rond het grote vogeleiland (ééntje raakte Wendel zelfs aan) en veel plezier in de kayakken. Na een kleine wandeltocht naar de andere kant van de baai hebben we de middag doorgebracht op het strand. Het water is hier net wat kouder (lees: ontzettend veel kouder) dan we gewend waren in Australië maar toch zijn we er even in geweest en hebben we natuurlijk (zoals op ieder zandstrand tot nu toe) een prachtig zandkasteel gebouwd. Met de watertaxi werden we rond 4 uur weer naar de kant gebracht.
In Blenheim in de koelkast gelukkig gemaakt en we zijn in één ruk doorgereden naar Kaikoura, toch wel ons lievelingsplekje in NZ. Het regende toen we aankwamen maar toch zijn Seger, Wendel en Hotse nog een keer met de dolfijnen wezen zwemmen. Seger vond het nog steeds een beetje eng maar is er toch drie keer in geweest en vond het erg leuk. Wendel zou zo maar voor een deel zeemeermin kunnen zijn want die plonst er zo in en die zie je pas weer als ze op de boot moet komen. Al met al een leuke dag (vooral omdat ik niet mee ging en zomaar opeens een halve dag voor mezelf had om te lezen en te winkelen :))
De volgende dag hebben we de knoop doorgehakt over het walvis kijken. De kinderen wilden het echt ontzettend graag doen en dan vooral met het vliegtuig. We zijn 's middags rond half één de lucht in gedaan en hebben een spectaculaire vlucht gemaakt richting de walvis (die we trouwens prachtig hebben gezien, indrukwekkend weer!een 18 meter lange potwalvis)
Het was om het mild te zeggen een bumpy-ride. Ik moest er rekening mee houden om niet uit mijn stoel te vliegen. (ik kan nu ook zeggen dat het niet alleen zeeziekte is maar motionsickness, dussss!) Hotse vond het helemaal te gek en ook de kinderen genoten alleen vond Wendel uit ook niet erg om weer aan de grond te staan.
En vandaag hebben we als klap op de vuurpijn met de zeehonden gezwommen. Seger bedankte weer voor de eer maar heeft vanaf de boot kunnen genieten van onze capriolen tussen deze speelse, ontzettend snelle dieren. Op een gegeven moment sprong er ééntje uit het water boven op Hotse zijn schouder en even later zat er één op mijn rug even uit te rusten ofzo. Zonder twijfel een ervaring voor in de top 10, mocht je ooit de kans krijgen..doen!!
Zoals verteld gaan we morgen over naar het Noordeiland omdat we helemaal naar Cape Reinga willen. Ergens helemaal in het noorden waar de Tasman sea en de pacific ocean elkaar raken. Onderweg willen een bezoek brengen aan Pytie en Wiebe op de geitenboerderij, daar hebben we veel zin in. Ondertussen is het dus al 26 maart en hebben we nog iets meer dan een maand op het Noord eiland dus ook daar hebben we de tijd om rustig aan te genieten.
Tot mails!
Over dolfijnen, zeehonden en albatrossen!
Hehoi,
We zitten veilig en wel op het Zuid-eiland waar we supergenieten maar ook moeten wennen. Wennen aan het nogal haastige veranderen van het weer. Was het eerst nog warm en comfortabel nu is het nog steeds lekker (20 graden) maar vooral 's avonds koelt het drastisch af en vinden we het oprecht KOUD. Onder het dekbed met een extra deken gaat het nog maar 's ochtends is het een 'gekrimmeneer' van jewelste als het stel onder die warme dekens uit moet om met de blote voeten op het zeil te stappen! Hahahaaa... kwestie van wennen hopen we dus..
Voor we daadwerkelijk overgingen naar het zuiden zijn we een dag in Wellington geweest. Een mooie stad met een geweldig museum. Te Pappa.. we zijn er een dikke halve dag in rond aan het neuzen geweest en vooral de kids-gedeeltes waren een feest op zich. We konden foto's van onszelf maken en helemaal bewerken, een wand maken met je eigen tekst en foto's, een onderwater tocht maken naar een vulkaanuitbarsting, je eigen handen van heeeeeeel dichtbij bekijken onder een microscoop (TIP: nooit doen, dat ziet er NIET uit!!) en nog veel meer heel leuke dingen. 's Avonds hebben we op het parkeerterrrein overnnacht omdat we heel vroeg op moesten.
Onze overtocht naar het zuideiland verliep vlotjes. We hadden keurig een plekje geboekt en we konden 's ochtends half 8 mooi aansluiten aan de rij campers die er al stond.De reis zelf ging soepeltjes (ik stond stijf van de reistabletten maar de bleken niet nodig te zijn...of hielpen heel goed bedenk ik me net!) enniewee.. het was een mooie bootreis.
We zijn doorgereden naar Kaikoura en daar meteen door naar de peninsula waar de zeehonden op de kust liggen. We hebbeneen heerlijke middag geklommen, schelpen gezocht en zeehonden bekeken. Ik ben alweer helemaal verliefd op deze plek op aarde.. zo mooi en ruig..heerlijk!
Na al dat moois zijn we naar het info centrum gegaan waar we in één ruk door het zwemmen met zeehonden, het zwemmen met dolfijnen en het walviskijken hebben geboekt. (patsers!) Dan opeens blijkt dat je wel van alles kunt willen maar dat de natuur wel een beetje mee moet werken. De volgende ochtend stonden we klaar maar ging het zwemmen met zeehonden niet door vanwege de enorme smerigheid in het water. Oerwoud dicht met een soort van zeewier! Heel erg jammer want we hadden er wel heel veel zin. Het is niet al te ver van de kust dus dan heb je ook minder last van zeeziekte.
Voor ons eigen plezier ben ik afgestapt van de Travelin van VSM en zijn we overgestapt op het echte werk wat ze hier 'sealegs' noemen. De volgende ochtend waren we aan de beurt met het zwemmen met dolfijnen en high van die tabletten zijn we aan boord gegaan. Het waren enorme golven tot 6 meter, die werkelijke HOOG waren. Het dobberen was dus zoals we het nog niet eerder hebben gehad. Dat was absoluut niet belangrijk op het moment dat de dolfijnen verschenen. Een ploeg van rond de 500 stuks waar we (seger wilde deze keer niet zwemmen dus die bleef aan boord) los tussen mochten snorkelen. Het was ZO mooi, zo ontzettend indrukwekkend...tot aan ons oren glimlachend zijn we aan de terugreis begonnen (waar ik eerlijk gezegd weinig van heb meegemaakt ivm op het achterdek liggen
Het kijken naar walvissen hebben we zelf geannuleerd omdat we het niet op konden brengen om nog een keer de zee op te gaan. Met walviskijken ga je ook nog eens ontzettend ver de zee op dus zeeziek zijn is onvermijdelijk. We hebben kaikoura nog een keer ingepland op het eind van het zuideiland dus dan kunnen we het dan wel doen, dan durf ik nog wel een keer hahahaaa.
Seger had behoorlijk spijt van het feit dat hij had gekozen voor niet zwemmen met de dolfijen. Hotse vond daarom dat we nog een keer moesten gaan met z'n allen. Ikzelf heb bedankt voor het feest maar Hotse, Seger en Wendel zijn een paar dagen later nog een keer het water op geweest. Wendel reageert heel goed op de tabletten en heeft dan ook nergens meer last van dus die wilde nog wel een keer en Seger en Hotse hebben zeebenen van zichzelf, dus dat was absoluut geen probleem. Jammergenoeg waren er helemaal geen dolfijnen deze keer dus waren ze vrij snel weer terug. Wel waren er trouwens albatrossen, echt joekels van zeevogels met een spanwijdte tot een dikke drie meter.
Om ons Carbon-Footprint ietsjeswat uit te wissen hebben we vier bomen gekocht bij Trees voor travelers die deze winter (onze zomer) geplant zullen worden inclusief wat decoratieve varentjes enzo.. we krijgen de exacte coordinaten nog door zodat we ze kunnen googlen.(of ergens in de toekomst nog es bezoeken natuurlijk hahahaah)
Via de Arthur Pass zijn we naar de Westkust van het zuideiland gereden om viavia naar Franz Josef te rijden. Daar hebben we de gletsjer bekeken en dat was ook ergerg mooi. Morgen gaan we (als alles meezit..hahahaa) een wandeltocht op de Foxgletjser maken. Door de leeftijden van de kinderen kon het maar een halve dag maar toch zien we er erg naar uit.
Het gaat ons erg goed, de weken tikken langzaamaan weg en zolangzamerhand zijn we in de stemming aan het komen om uit te kijken naar thuis. Seger had dat al natuurlijk, dus die snapt niet waarom de rest van zijn gezin het nu pas begint te krijgen. Heimwee is het zeker niet, we genieten nog iedere dag van ons huisje op wielen dat langzaam maar zeker kilometers vreet hierzo maar toch... toch als we aan thuis denken dan willen er graag naar toe om weer even van dat Thuis te genieten. Van de ruimte, de luxe en het comfortabele.
Zover is het nog niet en tot die tijd gaan we het maximum er hier nog uit trekken ben ik bang al hebben we afgesproken wat minder kilometers te maken dan we eerst in de planning hadden. We gaan via de noordkust (Abel Tasman en Marlborough Sounds) weer naar Kaikoura om daar een paar dagen extra te zitten 'vakantie vieren'. Het zuidland van dit eiland slaan we dus over, we willen het de kinderen maar ook onszelf niet aandoen nogmaals uren per dag te rijden. Het komt er nu op neer dat we meerdere dagen ergens blijven. Die omgeving uitkammen op leuke wandeltochtjes, straatfeestjes en wat nog meer. Dit bevalt ons tot nu erg goed en we gaan het waarschijnlijk zo doen tijdens de komende weken.
Oant mails!
(we hebben echt geen idee hoe weer bij jullie is maar we duimen voor een snel begin van een lekkere lente...xxx)
Week 2 and still going strong!
Hehoi!
Weer even een berichtje van ons als jullie tegenvoeters....maar we beginnen met Oranje,
Tis wat met Sven ofniet?? Sjeemig, zelfs in de NZ-se krant stond het beschreven..reuze sneu.Toen we met Nederland belden ging het al snel over dit onderwerp en op het laatst nog een snelle opmerking dat ' oja..het kabinet ook gevallen is..' (en het weer natuurlijk, zoals het bij ons tot bijna vervelends toe warm is blijft het bij jullie nat/koud/wit enzenz heb ik begrepen) Ik hoop dat iedereen zich nog een beetje uit de winterdepressie kan houden want makkelijk zal dat niet zijn denk ik!!
Over de update: We zijn nu bijna twee weken in NZ en tot nu toe is het prima gegaan. We zijn de eerste week de Coromandel in gegaan (rechts boven) en hebben daar genoten van heerlijk weer, prachtige natuur, lekker snorkelen en wandelen. We hebben zelfs snorkel-spul gekocht dus we kunnen op ieder moment even kijken hoe het met de vissen is. Dat met luchtbedden erbij maakt het een uberrelaxte aangelegenheid.Wat trouwens wel heel opvallend is, is dat de zon hier minstens twee keer zo sterk is als in Australie. We dachten dat we wel redelijk gewend waren aan zon enzo maar hier is het absoluut smeren geblazen want je verbrandt waar je bij staat. (komt door het gat in de ozonlaag)
In de coromadel hebben zoals iedere toerist de Cathedral Cove bekeken en zijn we wezen pootje baden op Hot Water Beach (daar wordt het water verwarmd door een laag hete lava niet al te gekke diep onder de grond, heel bijzonder) In Tauranga hebben we een dolfijnentrip geboekt en zijn met een moterboot een halve dag de pacific ocean opgeweest. Het was heftig en mooi omdat we nog nooit dit soort golven hadden gezien. Soms voelde het net als in een achtbaan als je steil naar beneden gaat. Het wat ook heftig omdat wendel en ik ontzettend zeeziek zijn geweest. Niet tijdens het varen trouwens en ook niet toen de dolfijnen in een groep van wel 150 om ons heen dartelden maar toen hij de motor uitdeed en we gingen dobberen toen wat het gebeurd met de pret. We hebben we vissen gevoerd om het zo maar te zeggen (altijd weer worteltjes!...hahahaah) Het was een drama voor Wendel omdat die eigenlijk het allerliefst van ons allemaal met de dolfijnen in het water wilde. Dat is niet gelukt, maar 'gelukkig' was de zee te ruig en hebben ook de anderen geen interactie met de dolfijnen gehad. Wel genoten van hun kunstjes in het water zoals springen en draaien enzenz..
In rotorua zijn we naar een Moari centre geweest waar we hebben genoten van een echte Moari dansvoorstelling en een vulkanisch park waar op meerdere plekken kokend hete modder stond te brubbelen. Het was prachtig om te zien trouwens, dat er zoveel warmte in onze aarde zit en dat het op deze plek zo ontzettend dichtbij is. Warme stenen en stoom tussen de tegels vandaan. In dat park hebben we ook onze eerste Kiwi-vogel gezien, dat was helemaal top.
In het park verderop zijn we met karretjes van een heuvel afgesjeesd. Dat klinkt heel simpel maar is een superleuk vermaak voor een middag. Je moet met een kabelbaan weer omhoog en dan weer naar beneden vegen in een piepklein karretje.
Op weg naar Taupo zijn we als klap op de vuurpijl nog met de kinderen wezen Jet-boating. Dat is met een speedboot over de rivier en alle stroomversnellingen erbij. Het was super om te doen en we waren bijna schor van het schreeuwen van pret.
Vandaag een wat rustige dag want gisteravond is er een waterleiding gebroken in de camper zodat we opeensin 5 centimeter water stonden. Een uurtje dweilen later was het water gelukkig weg maar omdat het zondag is moeten we tot morgen wachten totdat er iemand naar kan kijken. Tot die tijd even behelpen zonder water e.d. Maar een supergroot probleem is niet. Straks gaan we nog even de stad in (de kinderen het bungeejumpen laten zien en de Huka falls een bezoekje brengen) en hopelijk kunnen we morgen weer verder richting zuid eiland. Hier hebben we echt heel veel zin in omdat het daar echt heel bijzonder is met de gletsjers enzo..
oant mails
KIWI'S
JA! Ook in Nieuw Zeeland zijn we veilig aangekomen. Na een heerlijk kort vluchtje konden we maandagmiddag half 4 lokale tijd de NZ-se grond onder ons voelen.
Nadat we Hannie en Nanango achter ons hadden gelaten zijn we flierefluitend richting Brisbane gereden. Dankzij een gezonde opruimwoede qua camper en omdat ie schoon ingeleverd moet worden (je verzameld echt ONTZETTEND veel folders tijdens zo'n trip) hadden we geen kaarten en nix meer om ons te begeleiden in de stad zelf. Dat leidde tot ietwat stresskippe-gedoe maar toch zijn we zonder kleerscheuren aangekomen in hartje stad waar we 3 nachten in het Ibis-hotel hebben gebivakkeerd. Lekker ontbijtbuffet erbij en een straf zonnetje erbij. Met de city-cat de rivier opgeweest en bij het stadsstrand een middag gepoedeld. Ook moesten we daar de camper inleveren en dan zijn de afstanden in zo'n stad behoorlijk groot dus het hele end teruglopen resulteerde in een afgematte twee kienders voor de tv op de hotelkamer. Hahahaa... Gelukkig was de opening van de Olympische spelen erop, dat vond ik ook leuk om te zien.
Maandagochtend moesten we rond 6 uur/half zeven op het vliegveld zijn en zonder al te veel vertragingen zijn we rond half 9 vertrokken richting NZ. Het was een makkelijke vlucht van rond de 3 en een half uur (dus mooi de tijd voor twee films
Het regende in Auckland, dat was wel even wennen en omdat we lokale tijd half 4 aankwamen stonden we potjandosie zelfs nog heel even in de file om de stad uit te komen. Gelukkig werden we opgehaald door Harm van het camperverhuur bedrijf dus no worries voor ons. De kinderen lagen op de achterbanken te slapen en hotse hield het voorin wel pratende dus voor mij was het vooral onderuit hangen en naar buiten kijken. (wat geen straf is want het is werkelijk een prachtig land) De rit duurde nog 2,5 uur dus we kwamen uitgehongerd aan in Rotorua waar Jeroen en Lorraine (de eigenaren van de camper) ons stonden op te wachten. Ook zij wilden nog wat eten nuttigen en we hebben ze kunnen overhalen om PizzaHut-pizza in het park te eten. Het was heel gezellig en het zijn superaardige mensen. Het appartementje waar we in zitten heeft heerlijke bedden en is superrelaxed met uitzicht op een meer. We blijven hier vannacht nog en vertrekken morgen richting ?? (Heb werkelijk geen idee want we hebben geen planning gemaakt voor NZ) Vanavond eten we bij Jeroen en Lorraine en krijgen we van hun wat tips en plekjes zodat we voor morgen vast wel weten waar we naar toe gaan rijden:)
Ook met de kinderen gaat het heel goed, we hebben met ze afgesproken om hier een strakker ritme qua schoolwerk aan te houden. Dat was in Australie domweg niet mogelijk voor ons. Het was superheet en na een dag rijden was zwemmen en relaxen iets wat we ze meer dan gunden. Volgens mij lopen ze niet heel veel achter en we gaan er vanuit dat we er hier veel meer tijd voor hebben omdat de afstanden die we moeten rijden om van A naar B te komen veel kleiner zijn. (in Australie hebben we meer dan 1000km per week gedaan, gekkenwerk!) Ook qua gezondheid lukt het nog prima, al heeft Seger het zolangzamerhand wel gehad met al dat rondtrekken en telt de weken af (gelukkig voor hem vliegt te tijd voorbij en krijgt ie zijn zin voordat hij het doorheeft)
Kortom, we zijn er hier helemaal klaar voor. Het is hier een graadje of 20 vandaag met regen. We hopen wel dat daar nog wat verbetering in komt maar qua camper gaat het helemaal lukken. Het is in vergelijking met het busje in Australie een superluxe camper. Het is een ietsjes grotere vooral in de breedte en dat scheelt enorm in ruimte. Hij is heerlijk logisch ingericht (vinden we tot nu toe) en bevat ergens in een hoek een douche/toilet. Nouja zeg, dat is wel heeeeel erg lekker. Hoe en wat precies is iets waar we gedurende trip achter gaan komen maar morgen gaan we weer ON THE ROAD!!
Tot mails!
PS: hoorde net dat het in Nederland nog steeds vriest en dat het strooizout op is?? Shit, dat kan nooit meer leuk zijn volgens mij! Veel sterkte en VOORZICHTIG allemaal!!
De laatste 14 dagen maar "What a fortnight! "
De laatste twee weken van Australia waren er voordat we er erg in hadden eigenlijk. Zomaar opeens, tijdens het genot van een heerlijke cappucino beseften we dat het een kwestie van afronden was. Een periode van souvenirs kopen, de camper uitmesten, de laatste 'dingen' doen en zien.
Er stonden nog een paar leuke dingen op de 'planning' die ,zoals ik al eens eerder heb vermeld, een drama is om te houden. Het duiken van Hotse was één van die dingen die zouden moeten gebeuren maar door het bewolkte weer is dat er helemaal niet van gekomen.We hebben een paar dagen doorgebracht boven Coffs Harbour en nog een paar in Lennox Head maar het was iedere dag domweg te bewolkt met af en toe een bui.
Jammer genoeg heeft het hier nogal wat geregend down under, misschien hebben jullie er wat van gehoord (of hebben jullie het te druk met sneeuwruimen e.d.
Daarna begon het vaker te regenen en omdat we nog 3 dagen hadden voordat we de camper in moesten leveren wisten we even niet waar we die door zouden brengen. De planning was om in Brisbane een auto te huren en daar nog een paar dagen mee rond te trekken (nog even naar Hannie enzenz) maar dat kwam nu niet goed uit want we wilden niet een paar dagen rond Brisbane blijven hangen met dit weer. We hebben nog een superdag doorgebracht in de Australian Zoo, waar we een krokodillen show en een tijgerspeeluurtje van dichtbij hebben meegemaakt. Echt indrukwekkend zoveel dieren zo dichtbij (we hebben zelf een olifant een appeltje mogen voeren en een wombat aan een halsband mogen aaien) Op weg naar een slaapplek kwamen we lang Nambour, het stadje waar we 16 jr geleden hebben gewerkt. We hebben ter plekke besloten om te zien of we de boerderij nog konden vinden en jawel, we reden er in één keer naar toe. Het was echt heel erg leuk om weer het erf op te rijden waar we 9 weken lang iedere ochtend het erf op hebben gereden. Alles was nog het zelfde, de trekkers waar we mee werkten stonden er nog en ook de schorten waar we de avocados in moesten verzamelen hingen nog aan een spijker. Het mooiste was dat Glenn (onze baas) net het erf op kwam rijden en we een ontspannen half uur hebben staan kletsen over toen en nu en alles daar tussenin. Hij vond het erg leuk dat we zo onverwacht een bezoekje brachten aan de boerderij. Na een hartelijk afscheid zijn we met een tas vol heerlijk ananassen doorgereden naar Gympie waar we een nacht op een parkeerplaats hebben gestaan.
We hebben er voor gezorgt dat we de camper nog drie dagen langer konden huren (en dus niet hoefden te wachten tot woensdag) en zijn immergeradeaus richting Bundaberg gereden waar we al 2 x eerder waren geweest (met de schildpadden) Gelukkig konden we daar in een huisje en na nog één middag van mooi weer begon het van zondag op maandag ontiegelijk te hozen. (daar waar we de dag daarvoor nog geweest waren stond het 's avonds blank na 200 mm in 6 uren) Indrukwekkende hoeveelheden water en bliksem hebben we die twee dagen gezien. Tussendoor een paar keer even snel wezen zwemmen maar dat voelt ook niet echt lekker aan met onweer in de lucht. Wel genoten van ons luchtmatras waar we mee in de zee hebben gespeeld, na er drie maanden op te hebben geslapen.Doordat het wat heftiger weer was waren ook de golven behoorlijk wat hoger, we hebben er behooorlijk wat blauwe plekken van opgelopen maar leuk was het wel!! Nu liggen tent, matras, bodyboards e.d in de container. Ons intensieve gebruik had zijn sporen achter gelaten en we konden er verder niemand meer blij mee maken (tent kapot, bodyboard doormidden en matras niet meer 10cm dik maar nog slechts 6!)
Dit was gelukkig ook de periode op de camping waarin de eieren van de schildpadden uitkomen en je de jonge schildpadjes over het strand richting zee kunt zien rennen. We hebben de eerste avond wel rondgekeken op het strand maar niets gezien maar de tweede nacht zagen we een paar jonkies rondscharrelen op het strand. (die we met de zaklantaarn richting zee hebben geholpen) Snel de kinderen uit bed gejast en ook die waren vet onder de indruk van deze kleintjes. Omdat we toch ook graag het hele gebeuren wilden zien (dat betekend het hele nest uit zien komen terwijl je op het strand mag zijn ipv het illegale gesnuffen in het donker wat wij steeds doen) hebben we ook een avondje Mon Repos geboekt. Om 7 uur 's avonds waren we aanwezig in het info centrum en rond half acht kwam het groene licht dat er een nest uitkwam. Met de hele groep in het pikkedonker er naar toe gelopen en op de hurken gekeken hoe honderden kleine schildpadjes zich een weg baanden uit het zand en richting de zee krioelden. Toevallig kwamen er twee nesten tegelijkertijd uit dus op een gegeven moment waren er overal kleine schildpadjes en mocht niemand meer een voet verzetten. Later hebben we ze met zaklantaarns richting zee geloodst en waren we helemaal stil van zoveel moois om te zien.(we hebben, wel illegaal maar echt..iedereen deed het, een paar filmpjes en foto's gemaakt die ik zal proberen op het blog te zetten vanavond)
We zitten nu bij Hannie in huis met onze hele reutemeteut. Al 6 wassen gedraaid en haar hele huis ligt vol met handdoeken, kleren, bikinis en wat nog meer. De auto hebben we leeg en schoon, de nieuwe tickets zijn uitgeprint en we slapen even lekker bij in echte bedden. We blijven hier nog twee nachten en rijden vrijdag richting Brisbane waar we zaterdag ochtend de camper in moeten leveren. Maandag ochtend vroeg vliegen we dan richting Nieuw Zeeland.
Aan de ene kant hebben we er ontzettend zin in maar het is wel heel erg jammer dat die drie en een halve maand Down Under er al op zit (al viert Seger het dat we over helft zijn trouwens!) Het is voorbij gevlogen, we hebben rond de 12000 kilometer op de teller staan en toch hebben we maar een 'stukje' gezien. Een prachtig stukje, daar niet van. Ik ben een digitaal foto album aan het maken via Kruidvat (bedankt Kirsten voor die goeie tip) en als we daar doorheen bladeren is het duidelijk dat we de drie maanden goed hebben 'gebruikt'. Nu weer verder en genieten van de 2 en een halve maand die we nog hebben.
Tot mails!