Westkust en Abel Tasman

Op de west kust hebben we de Foxgletsjer "beklommen". Het was, bleek later, iets meer dan 800 treden bij de rots ernaast omhoog klimmen en een dik half uur op het ijs staan. We waren helemaal hyper van zo iets moois. Een echte heuse gletser! Naja, het was wel heel erg smerig met brokjes steen enzo maar gewoon het gevoel van : ik sta op een gletjser maakte dat we allemaal stonden te glimlachen als onnozelen (anders nooit hoor :) ) 's Avonds spraken we met een ander stel dat ook de Franz Josef hadden gedaan en die VEEEl mooier vonden. Shit, dilemma in zicht. We hebben gemerkt dat we financieel gezien domweg niet al het leuks, spannends enzenz kunnen doen dat hier aangeboden wordt maar we wilden toch echt een mooie gletsjer zien. Dus door gereden naar Franz Josef en voor diezelfde middag nog een toch geboekt. De arme kienders wisten niet was ze hoorden. Net half bijgetrokken van de 1600 treden van eergisteren en nu weer 5 uren op de volgende gletser: of we niet goed snik waren ofzo, die houding. Gelukkig zijn we gegaan en het beklimmen van deze gletsjer was subliem. Werkelijk steil omhoog in een no-stopping zone en daarna door de spleten en de halve grotten door ploeteren. Hel blauw ijs en een waterig zonnetje. We waren zo ontzettend trots op Wendel en Seger dat ze zo doorkonden zetten en zonder gezeur de tocht hebben uitgelopen. Het was zwaar, dat wel maar ook zij vonden het ongelooflijk mooi. Daarna vlotjes doorgereden naar het Abel Tasman National Park waar we voor de volgende dat het zeekajakken hebben geboekt. Alweer een fantastische ervaring. Strakblauwe hemel, spiegelglad water en dan die omgeving! Oef, echt super. Hierbij een paar foto's